Rok szkolny 2006/2007

     Nagrodą za ubiegłoroczny wysiłek w programie „Pakiet Wrześniowy” miał być piknik w Sadłużku. Zresztą po to „Spoko – damy radę” cały rok szkolny 2005/2006 zarabiało prawdziwe pieniądze, gromadzone na książeczce SKO, aby na taki wypoczynek zasłużyć. Po to m.in. były zbierane puszki : „Do puszki puszka – na wyjazd do Sadłużka” (zarobiliśmy 431 zł!). Nie udało się zorganizować takiego biwaku rok temu, więc trzeba było to nadrobić. W piątek 15 czerwca szkolnym autobusem 22 „pakietowiczów” wyjechało nad jezioro do gospodarstwa agroturystycznego „Cichy zakątek” w Sadłużku. (www.sadluzek.neostrada.pl) Pogoda dopisała fantastycznie, umiejący pływać spędzili w wodzie pod bacznym okiem nauczycieli ....po kilka godzin. W południe odwiedziła nas red. Jadwiga Aleksandrowicz z „Gazety Pomorskiej” (artykuł na stronie gazety). Była okazja powspominać najważniejsze działania szkolnej firmy, porozmawiać o obecnych i przyszłych pomysłach i planach, zwłaszcza związanych z projektem „Przyjazna szkoła”, który rozpoczynamy już w lipcu. Wieczorem odwiedził nas dyrektor, aby było jeszcze bezpieczniej w nocy nad wodą (tak to wymyślili opiekunowie „Spoko” – Janusz Graczyk i Józef Nowakowski). Dodatkową atrakcją (całkowicie gratis!) była nocna burza. Ale nie było czasu na strach, gdyż poza błyskawicami, lekkimi grzmotami i sążnistym deszczem nic takiego się nie wydarzyło. No może tylko całonocne chłopaków rozmowy, nie bardzo pozwalały niektórym zasnąć. A rano po śniadaniu oczywiście... kąpiel i przed południem powrót do domu. (JN)

     Tak, tak – to nie pomyłka. Nasze szkolne miniprzedsiębiorstwo „Spoko-damy radę” uczestniczyło czynnie w organizacji Włocławskiego Festiwalu. Jednym z tematów prezentowanych włocławianom podczas Festiwalu była przedsiębiorczość. A w tym przecież jesteśmy (a przynajmniej jeszcze rok temu byliśmy) w ogólnopolskim współzawodnictwie nieźli. Do pochwalenia się swymi pomysłami i osiągnięciami uzyskanymi w trakcie realizacji projektu edukacyjnego Fundacji Komandor pn. „Pakiet Wrześniowy-Akademia Przedsiębiorczości” zostały zaproszone cztery szkolne miniprzedsiębiorstwa: Najaktywniejsze trzy drużyny z tegorocznej edycji „Pakietu Wrześniowego” oraz my – jako dwukrotni laureaci - zdobywcy II miejsc w Konkursie Wiedzy Gospodarczej w 2005 i 2006 roku. Prawdę mówiąc stanowiska festiwalowe szkolnych miniprzedsiębiorstw były bardzo widoczne, gdyż firmy miały naprawdę czym się pochwalić, a że nie przyjechały z pustymi rękoma, rozdawały zainteresowanym mieszkańcom Włocławka firmowe reklamówki. My oczywiście rozdawaliśmy nasz firmowy produkt – czyli widokówki. Słowa podziękowania należą się dyrektorowi – Ryszardowi Stepkowskiemu, który w sobotnie popołudnie 19 maja przywiózł własnym autkiem Kasię Lewandowską, Kasię Bylicką, Sylwię Grzegórską i Sylwię Kobusińską do Włocławka, aby nie tylko pochwalić się sukcesami, ale przede wszystkim przypomnieć, że po naszej stronie Wisły jest gimnazjum w Bądkowie z bardzo przedsiębiorczymi uczniami. (więcej o Festiwalu: www.cen.pl „KP CEN w III Włocławskim Festiwalu Kultury, Nauki i Techniki”.  (JN)

     Zakończyła się drugo edycja akcji CD-ik polegająca na zbiórce płyt kompaktowych, których w tym roku udało nam się zebrać 10 131. Bardzo dziękujemy tym wszystkim, którzy włączyli się do naszej akcji. WYGRALIŚMY!!! Zebraliśmy najwięcej płyt spośród wszystkich szkół biorących udział w konkursie Organizator Przedsiębiorstwo Wielobranżowe Zaopatrzenia Technicznego "ZAPTECH" s.j. M.G.R. SOBAŃSCY ufundował bogate nagrody w postaci kina domowego, laptopa i rzutnika multimedialnego z ekranem. Wręczenie nagród w czasie zakończenia roku.

     Jak przez kilkanaście lat nie udawało się zorganizować ani jednej nauczycielskiej wycieczki, tak w tym roku szkolnym odbyliśmy już drugą. Zatem okres marazmu, zniechęcenia i zastoju mamy już chyba za sobą. Po bardzo udanej wyprawie do Drezna i Czech - Z.Etynkowski i A, Przywitowska przygotowali (2-4 maja) wyprawę jeszcze atrakcyjniejszą. Tym razem zaprosili na wędrówkę tymi samymi trasami i w te miejsca, gdzie Janusz Laskowski podkochiwał się w Beacie. Tak, tak – zwiedziliśmy okolice Augustowa. A wieczorem, po smacznym i obfitym posiłku przyszła pora na tańce. Aż miło było patrzeć jak grupa świetnie się integruje. Poprzednia wycieczka musiała być naprawdę udaną, skoro w wyprawie augustowsko-wileńskiej uczestniczyli prawie ci sami „podróżnicy”.
     Nazajutrz po śniadaniu wyruszyliśmy w stronę Troków i Wilna. Znakomicie spisała się nasza przewodniczka – pani Małgosia, która na całej trasie przejazdu (drogami, których możemy im pozazdrościć!!!) raczyła nas interesującymi opowieściami o kraju, z którego pochodzili Jagiellonowie.
Na początek zwiedziliśmy znakomicie zrekonstruowany zamek Wielkich Książąt Litewskich w Trokach. (Co tam zamek! Naszych pań nie dało się oderwać od stoisk z biżuterią i ozdobami z bursztynu.) A gdy to się już udało – wyruszyliśmy w stronę Wilna, gdzie już na nas czekała druga przewodniczka, nauczycielka w polskiej szkole w Wilnie, która śpiewną polszczyzną znakomicie sprawdziła się w tej roli. Na trasie wileńskiej wędrówki znalazł się m.in. Kościół św. Piotra i Pawła na Antokolu. Cmentarz na Rossie, Starówka z Ostrą Brama i Matką Boska Ostrobramską, cerkiew Św. Ducha, klasztor Bazylianów i katedra z grobami królewskimi.. Wielu z nas miało możliwość przejść się tymi samymi trasami, którymi dwa wieki temu przechadzali się Adam Mickiewicz i Juliusz Słowacki. Przeszliśmy się ulicami Wilna tak, aby zahaczyć o te miejsca, w których ci wielcy poeci mieszkali, uczyli się, i był więziony twórca „Pana Tadeusza.” Byliśmy tu tylko kilka godzin, ale to wystarczyło, abyśmy mogli dotknąć kawałka naszej wspólnej historii. A potem był jeszcze posiłek w podwileńskim zajeździe – (obowiązkowo z tańcami) i ... całonocny powrót do domu. O siódmej rano może trochę zmęczeni, ale za to jak zrelaksowani, byliśmy w Bądkowie. A w październiku – wyruszamy na kolejna wyprawę – do Berlina. A co! Pora nadrobić stracone lata. (JN)

     Jak przez kilkanaście lat nie udawało się zorganizować ani jednej nauczycielskiej wycieczki, tak w tym roku szkolnym odbyliśmy już drugą. Zatem okres marazmu, zniechęcenia i zastoju mamy już chyba za sobą. Po bardzo udanej wyprawie do Drezna i Czech - Z.Etynkowski i A, Przywitowska przygotowali (2-4 maja) wyprawę jeszcze atrakcyjniejszą. Tym razem zaprosili na wędrówkę tymi samymi trasami i w te miejsca, gdzie Janusz Laskowski podkochiwał się w Beacie. Tak, tak – zwiedziliśmy okolice Augustowa. A wieczorem, po smacznym i obfitym posiłku przyszła pora na tańce. Aż miło było patrzeć jak grupa świetnie się integruje. Poprzednia wycieczka musiała być naprawdę udaną, skoro w wyprawie augustowsko-wileńskiej uczestniczyli prawie ci sami „podróżnicy”.
     Nazajutrz po śniadaniu wyruszyliśmy w stronę Troków i Wilna. Znakomicie spisała się nasza przewodniczka – pani Małgosia, która na całej trasie przejazdu (drogami, których możemy im pozazdrościć!!!) raczyła nas interesującymi opowieściami o kraju, z którego pochodzili Jagiellonowie.
Na początek zwiedziliśmy znakomicie zrekonstruowany zamek Wielkich Książąt Litewskich w Trokach. (Co tam zamek! Naszych pań nie dało się oderwać od stoisk z biżuterią i ozdobami z bursztynu.) A gdy to się już udało – wyruszyliśmy w stronę Wilna, gdzie już na nas czekała druga przewodniczka, nauczycielka w polskiej szkole w Wilnie, która śpiewną polszczyzną znakomicie sprawdziła się w tej roli. Na trasie wileńskiej wędrówki znalazł się m.in. Kościół św. Piotra i Pawła na Antokolu. Cmentarz na Rossie, Starówka z Ostrą Brama i Matką Boska Ostrobramską, cerkiew Św. Ducha, klasztor Bazylianów i katedra z grobami królewskimi.. Wielu z nas miało możliwość przejść się tymi samymi trasami, którymi dwa wieki temu przechadzali się Adam Mickiewicz i Juliusz Słowacki. Przeszliśmy się ulicami Wilna tak, aby zahaczyć o te miejsca, w których ci wielcy poeci mieszkali, uczyli się, i był więziony twórca „Pana Tadeusza.” Byliśmy tu tylko kilka godzin, ale to wystarczyło, abyśmy mogli dotknąć kawałka naszej wspólnej historii. A potem był jeszcze posiłek w podwileńskim zajeździe – (obowiązkowo z tańcami) i ... całonocny powrót do domu. O siódmej rano może trochę zmęczeni, ale za to jak zrelaksowani, byliśmy w Bądkowie. A w październiku – wyruszamy na kolejna wyprawę – do Berlina. A co! Pora nadrobić stracone lata. (JN)

Czy krzyżówka, a dokładniej mówiąc logogryf, może być elementem scenografii i motywem „wiodącym” inscenizacji dla uczczenia 216 rocznicy uchwalenia Majowej Konstytucji? Okazuje się, że jak najbardziej tak. A wszystko za sprawą naszego historyka, który kontynuując pomysł uatrakcyjniania okolicznościowych inscenizacji, kolejny raz opracował scenariusz nietypowej lekcji historii, w całości „przeprowadzonej” bez udziału nauczyciela – a mimo to naprawdę interesującej, pouczającej i patriotycznej. Pomysł bardzo prosty. Oto uczeń mający kłopoty z nauką (w tę role wcielił się Błażej) usiłuje rozwiązać zadanie domowe – a jest nim logogryf, do ułożenia którego zostały użyte pojęcia związane z dziejami Polski w XVIII – a więc czasami Sejmu Wielkiego i Konstytucji 3 Maja. Ponieważ nie potrafi przypomnieć sobie tych pojęć, koledzy postanawiają mu pomóc – opowiadając najważniejsze wydarzenia z naszych dziejów, które doprowadziły do rozbiorów i... reform Sejmu Czteroletniego. Żeby uatrakcyjnić inscenizację oraz ułatwić widzom „przypominanie” wydarzeń sprzed dwu wieków – obok sceny, na ekranie ukazywały się kolejne slajdy – gdyż pomysłodawca przedstawienia przygotował prezentację multimedialną. Te dwa elementy – role odgrywane przez uczniów ze sprytnie wplecionym w „tok lekcji” elementem muzycznym oraz prezentacja multimedialna doskonale się uzupełniały.  Ale to nie wszystko. Ponieważ po każdej lekcji przychodzi czas sprawdzania wiadomości – w scenariuszu przewidziano również ten element. Bartek i Dominika, którym przypadła rola prowadzących inscenizację „odpytali” widzów – odczytując kolejne pytania dotyczące pojęć z logogryfu, które później Błażej wpisywał do diagramy. Inscenizacja została wystawiona dwukrotnie: 27 kwietnia w gimnazjum oraz 3 maja w Gminnym Ośrodku Kultury. Brawa dla pomysłu i jego wykonawców. Scenariusz – Józef Nowakowski, scenografia – Anita Przywitowska, oprawa muzyczna – TomaszThiede. (JN)